10 JAAR ADOPTIE

Bijna 1 oktober en dat betekent: bijna 10 jaar bij mijn baasjes !

Het was een zonnige nazomerse dag toen Koen mij uit mijn verblijf in het dierenasiel te Oostende kwam halen en mij in de weide losliet bij twee mensen die ik nog nooit gezien had.

Ik werd uitvoerig gekeurd en besproken en die twee vreemden namen mij mee voor een wandelingetje in het park. Daarna gingen we terug naar het dierenasiel en er werden wat papieren uitgewisseld en ik mocht mee met hen. Wat was dat spannend zeg !

Het werd een serieuze autorit naar Ieper. Ondertussen had ik door dat die twee mensen mijn nieuwe baasjes zouden worden en ik deed dan ook mijn uiterste best om mij van mijn beste kant te tonen. Tijdens de autorit hebben we reeds flink geknuffeld en was ik héél gul met het geven van likjes.

Toen we bij mijn nieuwe huis aankwamen mocht ik meteen de tuin inrennen. Ik kreeg vers water, een bakje eten én een superdeluxe slaapmandje maar ik was veel te nerveus om iets te eten of om een tukje te doen. Ik bleef maar rondrennen en alle nieuwe hoekjes besnuffelen, ook binnen ontsnapte niets aan mijn aandacht. Ik verloor mijn baasjes ook geen seconde uit het oog. Toen mijn bazinnetje de trap opging, volgde ik haar maar ik werd kordaat terug naar beneden gestuurd. Raar … ik had dat waarschijnlijk verkeerd begrepen, dus liep ik haar weer achterna  … en andermaal wees ze mij heel ostentatief richting de trap af. Ik dus weer naar beneden en toen bedacht ik dat ik misschien niet de hele trap op mocht, maar bvb. wel 10 treden tot op de eerste overloop ? Maar weer werd ik terecht gewezen. Drie treden misschien ? Weer noppes … én toen had ik het door, ik was de keizer op de benedenverdieping maar mocht niet mee naar de bovenverdieping. Aha !

’s Avonds  werd ik in de berging gelaten bij mijn mandje … helemaal alleen … ik maar piepen en janken maar er kwam niemand meer kijken. Na een halfuurtje was ik zo moe dat ik toch maar mijn mandje ingekropen ben en geslapen heb. Toen het zonnetje opkwam, waren mijn nieuwe baasjes daar ook weer. Ik werd geknuffeld en geprezen dat ik zo flink en niet “vuil” geweest was. Tja wat hadden ze wel gedacht, wie doet nu een plasje bij zijn bed … enfin, baasjes content, ik ook content. En zo wenden we stilaan aan elkaar en ondertussen leerde ik alle gewoontes van mijn baasjes en zij die van mij.

‘s Anderendaags werd ik meegenomen naar een hondenkapster waar ik gewassen en verzorgd werd. Mijn lange manen gingen eraf en ik werd gepoederd en vertroeteld. Wie zou dan niet leuk vinden ? Alleen dat rare luchtje dat ze achteraf op mijn velletje spoten, hoefde niet direct, ik vond dat vies ruiken maar mijn bazinnetje deed niet anders dan haar neus in mijn vacht stoppen en zeggen dat ik zo’n lieve, knappe hond was. Ik voelde mij reuzetrots !  Op dat moment besefte ik dat ik écht een nieuwe thuis gevonden had en ik kwam tot rust. Ik was zo moe van al die nieuwe indrukken die eerste dagen en ik heb een week niet anders gedaan dan slapen, eten, slapen,  een klein wandelingetje na de middag en weer slapen. Het was zo leuk om weer een thuis én baasjes te hebben !

Wij drietjes hebben ook een leuke routine samen. Hier komt het verloop van een gewone werkdag. ’s Morgens word ik vroeg wakker gemaakt en eerst inspecteer ik de tuin. Ik heb er een grote verantwoordelijkheid en moet zorgen dat de tuin kattenvrij blijft en geloof me, dat is een serieuze bezigheid. Daarna volgt een lekkere borstelbeurt, waarna we samen kantoorwaarts gaan. Jaja, jullie lezen het goed, ik moet werken voor mijn kost hoor ! Op kantoor aangekomen ga ik eerst de collega’s langs voor een knuffel en neem ik mijn plaatsje in voor het raam. Ik waarschuw als er een hond passeert en als de bel gaat, ga ik graag mee om te kijken wie het is en om de mensen welkom te heten. Veel klanten kennen mij al en sommigen vragen zelfs naar mij als ik er niet ben. Kortom, ik ben onmisbaar !

Als iemand van onze medewerkers naar de koffiemachine gaat, ga ik ook graag mee want er staat een potje met hondenkoekjes bij de machine en geef toe een koffie zonder koekje, dat is zoals een hond zonder baas ! Tijdens de lunchpauze laat ik mijn baasjes eventjes uit, want na zo’n voormiddag achter hun bureau hebben ze een suffe kop  en het doet hen deugd om een luchtje te scheppen. Na ons wandelingetje hou ik een siësta om er weer tegenaan te kunnen voor de rest van de dag.

’s Avonds gaan mijn bazinnetje en ik wat vroeger naar huis waar ik dan weer de tuin kattenvrij moet maken. Ook spelen we wat samen en ik laat mijn bazinnetje soms winnen bij het “koordje trek” of we rennen wat achter elkaar, ook verstoppertje spelen vinden we fijn, ik vind bijna altijd alle speelgoedjes terug. Als baasje dan eindelijk ook thuis komt, ga ik ook mee naar binnen, maar eerst  moet ik al mijn speeltjes verzamelen en ze in de speelgoedmand leggen. Als ik het woordje “opruimen” hoor, begin ik eraan en ik kan dat dan ook als de beste. Volgens mijn bazinnetje zelfs beter dan mijn baasje ! Daarna verdwijn ik in mijn mandje bij de open haard en kan ik genieten van mijn welverdiende rust na een drukke dag.

We gaan ook wekelijks op bezoek bij Bomma waar ik ook al de tuin inspecteer en daarna wordt er koffie gedronken maar … i.p.v. hondenkoekjes krijg ik daar échte koekjes: telkens twee speculoosjes. Mjammie !

Er wordt door ons drie ook veel in de tuin gewerkt, ik moedig mijn baasjes dan aan door hen af en toe een lik te gaan geven als ze voorovergebogen aan het wieden zijn. Dat geeft hen dan moed om weer verder te werken. Vooral blaadjes rapen vind ik fijn, grote hopen  waar  je zo lekker in kan duiken !

Alleen die robot die het gras afrijdt, vind ik maar een rare kwibus. Ik moet er zelfs plaats voor maken want anders rijdt hij zomaar tegen mij aan.

Ik hou ook van boodschappen doen, mijn bazinnetje gaat de winkels binnen en ik zorg ondertussen voor de auto. Als we dan thuiskomen, help ik uitladen en loop flink mee over en weer van de garage naar de keuken en terug. Vooral de pakjes van de kaasboer en de beenhouwer vragen extra bewaking !

In het weekend word ik culinair verwend. De baasjes eten als ontbijt een “koekestutje” (= Iepers voor rozijnenbrood) en op zaterdagmorgen krijg ik de voorste sneetjes en op zondagmorgen de achterste sneetjes. Heerlijk !

Als er in het weekend filmavond is en de baasjes een flesje wijn kraken krijg ik een JUMBONE !

Zondag was tot voor kort een hoogdag ! Mijn baasjes haalden dan hun grote schoenen boven en we gingen wandelen, zo’n 15 à 20 km. Heerlijk vond ik dat !!! Helaas heb ik vorig jaar een hernia gekregen en mijn rechterachterpootje wil niet meer zo goed mee. Ik ben dan ook al 11 jaar en 9 maanden !  Mijn baasjes doen stiekem grotere wandelingen zonder mij en ze denken dat ik dat niet doorheb maar ik ben best wel slim hoor. Maar ja, ik snap het wel, ze zijn nog jong hé J,

Zolang ik maar veel mee mag in de wagen en dagelijks een klein toertje kan stappen ben ik al dik tevreden.  Ik heb trouwens ook  veel meer slaap nodig en ik heb zelfs extra kussens gekregen voor mijn ouder wordend lijfje.

Ik hoop dan ook dat ik héél héél oud mag worden en mijn baasjes hopen dat ik nog héél héél lang bij hen mag blijven !

Dank je wel, lieve mensen in het asiel, dat jullie mij op jonge leeftijd opgevangen hebben en een nieuwe thuis voor mij gevonden hebben.

Een ferme poot van Louis uit Ieper